اول:حرف زدن در وبلاگ آدابی دارد. بعضی وبلاگها که می روی اینقدر پس و پنهان و نصفه نصفه می نویسند که آدم پشیمان می شود که چرا ثانیه های عمرش را اینجا گذرانده. گاهی بعضی هم آنقدر باز می نویسند که....
دوم:من اما امشب حس غریبی دوباره سراغم آمده. حس نارضایتی از خودم. نارضایتی از امروزم. از آنچه می توانستم باشم و نیستم.
سوم: گاهی توضیح دادن یک مساله کلی از بار سوء تفاهمات می کاهد.
چهارم: دلم برای نی نی گولوی خواهرم غنج می ره. چقدر نوزاد پاک و نازه. امشب از همسرخوبم خواستم منو یه سر ببرن اونجا تا جوجو رو ببینم. خیلی خوب بود. خاله گلم هم اونجا بود خوب شد دیدمش. خیلی دلم براش تنگ شده بود.
پنجم: از خودم راضی نیستم..... حس شعرم عین بغض تو گلو داره دیوونه ام می کنه.